Psycho Fm (Ψυχώ fm): Verbal Delirium: “From The Small Hours Of Weakness” (2013)

Γράφει ο Notis

Η χαρά μου όταν ήρθε το e-mail με τα στοιχεία για τη νέα δισκογραφική δουλειά των Verbal Delirium, ήταν πραγματικά μεγάλη. Η αλήθεια είναι πως όλοι στον Ψυχώ Radio ανυπομονούσαμε για αυτή την στιγμή, γιατί είναι αλήθεια πως το πρώτο τους album “So close and yet so far away” μας είχε εντυπωσιάσει (όπως και πολλούς στην Ευρώπη) και θέλαμε να δούμε πως μπορεί να προχωρήσουν και που μπορεί να καταλήξουν. Όταν άνοιξα το mail της Χριστίνας Μαραγκού (manager της μπάντας) και είδα το promo του νέου τους album, φόρεσα αμέσως τα ακουστικά, δυνάμωσα την ένταση και κάθισα να το απολαύσω. Χωρίς λοιπόν τεχνικά και πληροφοριακά στοιχεία, χωρίς κουραστικές λεπτομέρειες, αυτό που προτίθεμαι να σου παρουσιάσω είναι η ακουστική (και όχι μόνο) εμπειρία μου…

Ένα μικρό & απαραίτητο βιογραφικό:

Η ιστορία των "Verbal Delirium" ξεκινά το καλοκαίρι του 1999, όταν Jargon (lead vocals, piano & keyboard) αποφάσισε να δημιουργήσει το προσωπικό μουσικό έργο του. Αρχικά ονομάστηκε «Afterglow» (μετονομάστηκε το 2005) και όλο αυτό το χρονικό διάστημα η μπάντα προσπαθούσε να βρει την μουσική της ταυτότητα μέσω διαφόρων πειραματισμών. Οι κύριοι τομείς του πειραματισμού ήταν η προοδευτική σκηνή από τις αρχές του 70 μέχρι και σήμερα, καθώς και το ψυχεδελικό ροκ των αρχών του 70. Μετά από κάποιες αλλαγές στο line-up έρχεται το 2010 το “So close and yet so far away” το οποίο θα λάβει διθυραμβικές κριτικές εντός και εκτός συνόρων, κυρίως για τις πρωτότυπες συνθέσεις του, την φανταστική ατμόσφαιρα του και το στοιχείο πειραματισμού που τόσο πολύ λείπει πια από τα Ελληνικά συγκροτήματα. Αυτό που είχαν όλοι να πουν για τους Verbal Delirium είναι το πόσο έντονη εμπειρία είναι να τους παρακολουθήσεις ζωντανά. Το συνυπογράφουμε!

Τον Ιούλιο του 2011, ο μπασίστας La Trappe (Γιώργος Παγίδας) αντικαθιστά τον Νίκο Μιχαηλίδη. Την ίδια στιγμή η μπάντα είναι έτοιμη να ηχογραφήσει το δεύτερο album της, αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών ηχογραφούν μόνο τρία τραγούδια (Sudden Winter, 10.000 Roses, Disintegration) τα οποία μπορείς ακόμα να βρεις στο reverb nation και στην fun page της μπάντας. Η ηχογράφηση των υπολοίπων νέων τραγουδιών θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο του 2012 και κατά την διάρκεια της θα υπάρξουν και νέες αλλαγές στο line-up. Το αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων είναι το ε ξ ε ρ α ι τ ι κ ό από κάθε άποψη “From the small hours of weakness” που κυκλοφορεί επίσημα στις 17 Φεβρουαρίου και μάλιστα, λίγο αργότερα θα κυκλοφορήσει και σε Βινύλιο!

Στις 24 Νοεμβρίου 2012, οι Verbal Delirium ήταν μεταξύ των 8 φιναλίστ για το Eurock Marathon, τον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό που έλαβε χώρα στο "Club Fritz" στο Βερολίνο της Γερμανίας, όπου πήραν την 4η θέση!

From The Small Hours Of Weakness:

Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγω τις υπερβολές και στην τελική, δεν θέλω και να το κάνω. Το άκουσμα αυτού του album είναι μια πραγματική εμπειρία, ένα απίστευτο ταξίδι σε στιγμές αληθινής έμπνευσης. Πρόκειται για εννέα καταπληκτικές συνθέσεις, που ξεδιπλώνουν το ταλέντο της μπάντας, αναδεικνύοντας τις μουσικές τους ικανότητες στο μέγιστο βαθμό. Οι Verbal Delirium είναι καλύτεροι από ποτέ και τολμούν κάτι που θέλει θάρρος, θράσος και ικανότητα να το επιχειρήσεις. Αν είμαι ο πρώτος που γράφω αυτή την παρουσίαση, αυτό το preview, τότε είναι πραγματικά τιμή μου!

Το μουσικό αυτό ταξίδι είναι ψυχεδελικό, progressive, σκοτεινό, μελωδικό, rock και με μια απίστευτη ικανότητα να δημιουργεί από το μηδέν, συναισθήματα. Ειλικρινά, είχα χρόνια να ακούσω κάτι τόσο καλό είτε από ελληνική είτε από ξένη μπάντα. Υπήρξαν φορές που ελληνικά συγκροτήματα επιχείρησαν (άλλοτε επιτυχημένα άλλοτε αποτυχημένα) να προσεγγίσουν την ψυχεδελική σκηνή, όμως περιορίζονται στο χρονικό διάστημα από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα μέσα του ’90. Ακούγοντας το album έρχονται στο μυαλό ξεχασμένα ελληνικά συγκροτήματα, όπως οι μέγιστοι Purple Overdose, οι πρώιμες στιγμές των Raining Pleasure και κάτι από Aphrodite’s Child. Όμως οι Verbal Delirium προχωρούν ακόμη περισσότερο, αγγίζουν τους Pink Floyd της εποχής Barrett, πλησιάζουν τις μαγικές στιγμές του Ian Anderson, θα τολμούσα να πω μάλιστα πως περνάνε και κάτι από Camel, και καταλήγουν στον δικό τους ξεχωριστό ήχο. Έναν ήχο που ίσως δανείζεται στοιχεία μα παραμένει δικός τους, μοντέρνος, δυναμικός με το πιάνο άλλοτε να πρωταγωνιστεί και άλλοτε να συνοδεύει.

Το φλάουτο κάνει την διαφορά και ξαφνικά απογειώνεται με τις ηλεκτρικές κιθάρες, όπως στο υπέροχο «Ten Thousand Roses» που ξεκινά το album βροντοφωνάζοντας πως αυτό που θα ακούσεις θα σου μείνει αξέχαστο! Ένα τραγούδι που θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό. Ακολουθεί το «Desire». Μελαγχολικό και μελωδικό, απογειώνεται στο τέλος με μαγικό τρόπο που δεν περιμένεις. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψεις μια Επιθυμία. Σειρά παίρνει το ψυχεδελικό και με τζαζ στοιχεία, «Dance Of The Dead», μια instrumental εμπειρία, με το πιάνο να στοιχειώνει τις εξάρσεις του σαξοφώνου, φθάνοντας βαθιά στην ψυχή σου σα να ψάχνει να βρει κάτι κρυμμένο.

Το «The Losing Game» έρχεται να διορθώσει τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν με τα τρία πρώτα τραγούδια. Μια υπέροχη μπαλάντα (αν και είναι άδικο να το πεις απλώς μπαλάντα) και μια πρώτη επίδειξη των μουσικών ικανοτήτων της μπάντας. Συγνώμη αλλά πολύ σπάνια ακούς τόσο ολοκληρωμένα σόλα από ελληνικά συγκροτήματα (μάλιστα υπάρχει γενικώς απουσία των solos). Και σε αυτό το τραγούδι όλοι κάνουν επίδειξη: πιάνο, κιθάρα, σαξόφωνο, drums… Υπέροχη και άκρως τολμηρή σύνθεση! Απόδειξη της δυναμικής του, είναι το fade στο τέλος του τραγουδιού. Ειλικρινά, πόσα χρόνια έχεις να ακούσεις fade σε τραγούδι;

Ακολουθεί το δυναμικό «Disintegration» που θυμίζει κάτι από τις χρυσές εποχές του Bowie. Τα περάσματα και οι αλλαγές του γίνονται με εξαιρετική μαεστρία και σε βρίσκει να αγωνιάς για το πώς ακριβώς θα ολοκληρωθεί. Στη συνέχεια ένα σκοτεινό reprise του Dance of the Dead, έτσι για να προλογίσει μια υπέροχη στιγμή που ονομάζεται «Sudden Winter». Βάλε στο μυαλό σου όσα θέλεις (Pink Floyd, Eloy ακόμα και Χατζιδάκι) άκρη δεν θα βγάλεις. Γιατί είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα από αυτά. Είναι Verbal Delirium και είναι απλώς τέλειο! Τα δυόμιση τελευταία λεπτά που οδηγούν στην ολοκλήρωση του, θα σου μείνουν αξέχαστα…

Το album ολοκληρώνεται με το «Aeons (part 1 & 2)» για να σου αποδείξει τι μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα. Δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί διαφορετικά. Θα τελειώσει και θα πιάσεις τον εαυτό σου καθηλωμένο, μαγεμένο, να συλλογιέσαι την εμπειρία που μόλις βίωσες και το πρώτο πράγμα που θα θελήσεις να κάνεις είναι να την μοιραστείς με κάποιον απεγνωσμένα. Εγώ για παράδειγμα, αυτό που έτρεξα να κάνω πριν γράψω αυτή την παρουσίαση, ήταν να στείλω mail στους υπόλοιπους «ψυχάκηδες» γράφοντας τους: «Ρε σεις, τι γ….ο album είναι αυτό; Απίστευτο!»

Το album μπορείς να το κατεβάσεις δωρεάν ή να πληρώσεις όποιο ποσό θέλεις για να υποστηρίξεις την μπάντα. Πλήρωσε κάτι, γιατί το “From The Small Hours Of Weakness” θα θέλεις να το έχεις για πάντα. Αξίζει μια θέση στην συλλογή σου και αν είσαι και «μερακλής» αγόρασε το σε βινύλιο. Είναι από αυτά τα album που τελειώνοντας το, θέλεις να του χαϊδέψεις το εξώφυλλο!

Τελειώνοντας θα επαναλάβω κάτι που έγραψα παραπάνω. Είναι μεγάλη μου τιμή που είμαι από τους πρώτους που το άκουσαν και ευχαριστώ και την Χριστίνα και το συγκρότημα γι’ αυτό το προνόμιο. Ήδη καθαρίζω τη βελόνα στο παλιό μου πικαπ ελπίζοντας να λειτουργήσει. Αυτές οι «πρώτες πρωινές ώρες αδυναμίας» μου χτύπησαν πολλές φορές την πόρτα και πάντα έψαχνα το ανάλογο soundtrack για να τις συνοδέψω…

Line up:

Jargon (keys –vocals)

G. Pagidas (bass)

G. Kiriakidis (guitars)

T. Michalakopoulos (drums)

N. Terzis (keys)

N. Nikolopoulos (saxophone, flute)

Christine Maragou
P.R –Manager
e-mail: chr.maragou@gmail.com
mob. +30 6944963075

Links: