Alvin Lee (19/12/1944 – 6/3/2013)

Ο Graham Alvin Barnes (Alvin Lee) γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου το 1944 στο Nottingham της Αγγλίας και άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 13 ετών. Μαζί με τον  Leo Lyons αποτέλεσαν τον πυρήνα του συγκροτήματος Ten Years After, το 1960. Επηρεάστηκε πολύ από την συλλογή jazz και blues δίσκων των γονιών του που προκάλεσαν το ενδιαφέρον του από πολύ μικρός, και εμπνεύστηκε από κιθαρίστες όπως οι Chuck Berry και Scotty Moore.

O Alvin Lee άρχισε να παίζει επαγγελματικά το 1962,  με τους The Jaybirds που ήταν μια ιδιαίτερα δημοφιλής μπάντα στην Αγγλία και αποφάσισαν κάποια στιγμή να βγουν και πιο έξω αναζητώντας περεταίρω αναγνώριση και δημοτικότητα. Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν να παίζουν στο Star-Club στο Αμβούργο της Γερμανίας, μαζί με τους  Beatles. Εκεί, με τον Alvin Lee να αναλαμβάνει το ρόλο του μόνιμου τραγουδιστή εκτός από εκείνον του κιθαρίστα, ​άρχισαν να χτίζουν ένα συγκρότημα με πολλούς ακολούθους. Το 1966 θα επιστρέψουν στην Αγγλία αλλάζοντας το όνομα τους σε Jaybird για να φαίνεται πιο σύγχρονο, αργότερα για μια συναυλία στο Marquee Club, σε Blues Yard και τέλος, σε Ten Years After όπου θα γνωρίσουν και διεθνή επιτυχία. 

Η μπάντα εξασφάλισε μόνιμες εμφανίσεις στο Marquee Club και μια πρόσκληση για το Jazz Festival Windsor & Blues το 1967, που τους οδήγησε και στο πρώτο τους συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία. Το ομότιτλο ντεμπούτο album τους “Ten Years After” έλαβε πάρα πολλά airplays από τους underground ραδιοφωνικούς σταθμούς του San Francisco και αγκαλιάστηκε από τους ακροατές. Εντυπωσίασε μάλιστα και τον Bill Graham (οργανωτή και promoter συναυλιών) ο οποίος κάλεσε την μπάντα να περιοδεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες για πρώτη φορά το 1968. Οι Ten Years After τελικά θα περιοδεύσουν στις ΗΠΑ είκοσι οκτώ φορές σε επτά χρόνια, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μπάντα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η εμφάνιση της μπάντας στο  Woodstock Festival το 1969 και η εκπληκτική απόδοση του Alvin Lee στην σκηνή, βιντεοσκοπήθηκαν σε ένα ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ που βοήθησε να αποκαλυφθεί το παίξιμο του, κάτι που τον απογείωσε στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Οι Ten Years After γνώρισαν τεράστια επιτυχία και κυκλοφόρησαν 10 albums μαζί, ήδη όμως από το 1973 ο Lee ένιωθε να περιορίζεται από το μουσικό ύφος της μπάντας. Υπέγραψαν στην Columbia Records με αποτέλεσμα να ηχογραφήσουν το υπέροχο "I'd Love To Change the World" αλλά ο Alvin Lee προτιμούσε περισσότερο την blues-rock κατεύθυνση από την pop-rock που τους οδηγούσε η εταιρεία. Αποχώρησε από το συγκρότημα μετά το δεύτερο LP της με την Columbia. Με τους Mylon LeFevre, George Harrison, Steve Winwood, Ronnie Wood και Mick Fleetwood, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το “On the Road to Freedom” ένα album που αγαπήθηκε και κατατάχθηκε στην κορυφή της country rock σκηνής.

Το 1973 επίσης συμμετέχει στο διπλό album “The Session” του Jerry Lee Lewis που ηχογραφήθηκε στην Αγγλία, με τις συμμετοχές πολλών αστεριών της εποχής, όπως οι Albert Lee, Peter Frampton και Rory Gallagher. Ένα χρόνο αργότερα, απαντώντας σε μια πρόκληση, ο Alvin Lee θα σχηματίσει τους Lee & Company για να παίξουν σε μια συναυλία στο Rainbow στο Λονδίνο, η οποία θα ηχογραφηθεί στο διπλό live album “In Flight”. Πολλά μέλη από εκείνη την μπάντα θα συνεχίσουν μαζί του και στα 2 επόμενα albums, “Pump Iron!” και “Let It Rock”. Στα τέλη του 1975, έπαιξε κιθάρα στο album “The 20th Anniversary of Rock 'n' Roll all-star” του Bo Diddley και θα ολοκληρώσει την δεκαετία του ‘70 με τους Ten Years Later όπου θα κυκλοφορήσει 2 albums, τα “Rocket Fuel” (1978) & “Ride On” (1979) και θα περιοδεύσει εκτενώς σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Η δεκαετία του 1980 έφερε άλλη αλλαγή στην πορεία του Lee, με δύο albums σε συνεργασία με τον Steve Gould (Rare Bird) και μια περιοδεία, με τον Mick Taylor πρώην κιθαρίστα των Rolling Stones, να ενσωματώνεται στην μπάντα του. Η συνολική μουσική παραγωγή του Alvin Lee περιλαμβάνει περισσότερα από είκοσι albums, συμπεριλαμβανομένων των “Detroit Diesel” του 1985 και τις συλλογές “Zoom” & “Nineteen Ninety-Four” (U.S. title “I Hear You Rockin” ) με τις συμμετοχές πολλών guest artists, όπως του καλού του φίλου George Harrison.

Το “In Tennessee” κυκλοφόρησε το 2004 και συμμετείχαν οι Scotty Moore (κιθάρα) και D. J. Fontana (drums) και οι δυο μουσικοί που είχαν παίξει δίπλα στον Elvis Presley. Το τελευταίο album του Lee ήταν το “Still on the Road to Freedom” και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2012.

Ο Alvin Lee έφυγε στις 6 Μαρτίου το 2013. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, πέθανε από «απρόβλεπτες επιπλοκές μετά από μια χειρουργική επέμβαση ρουτίνας». Ήταν 68 ετών και έπαιζε κιθάρα σαν έφηβος!

Όλοι όσοι τον γνώριζαν και είχαν παίξει μαζί του, συγκλονίστηκαν από τον χαμό του. Ο  Leo Lyons τον αποκάλεσε ως «ότι πιο κοντινό σε αδερφό, είχα ποτέ…» ενώ το περιοδικό Billboard ύμνησε τον θάνατο του με παραστάσεις ορόσημο στην καριέρα του, όπως στα "I'm Going Home" από το Woodstock festival και την επιτυχία του 1971 "I'd Love to Change the World".

Λίγο ψάξιμο (για όποιον δεν γνωρίζει) θα αποκαλύψει το απίστευτο ταλέντο του. Δεν θα σταματήσει ποτέ να διδάσκει το πώς πρέπει να παίζεται η κιθάρα ή τι θαυμαστά πράγματα μπορείς να κάνεις παίζοντας την! Τεράστιοι μουσικοί που βαρέθηκαν την αδιαφορία και την μετριότητα μας, έτσι αποφάσισαν να φύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Τώρα τουλάχιστον βρίσκονται όλοι μαζί, σε μια αξιοζήλευτη παρέα, ανάμεσα σε ανθρώπους που τους εκτιμούν.

Καλό ταξίδι Alvin…