Και έτσι με αναγκάζουν να μιλήσω και εγώ για πολιτική…

 Γράφει ο Mike Psycho_Wolf

Να εξηγήσω καταρχάς τον τίτλο.  Όταν λέω «με αναγκάζουν» σε καμία περίπτωση δεν υπονοεί ότι ως ζεμανφουτίστας αδιαφορώ για την πολιτική.  Με αφορά όπως όλους μας και με ενδιαφέρει σε βάθος.  οπαδισμοιοενδιαφΑπλά αποφεύγω να μιλάω για πολιτική όπως και για οποιοδήποτε αντικείμενο «οπαδισμού» και αντικειμένου πόλωσης και πώρωσης σε αυτή τη χώρα, δηλ. ποδόσφαιρα (ή πιο σωστά «μπάλα», με παχιά προφορά), θρησκευτικά και βέβαια πολιτική.  Δεν μπορώ και δεν επιτρέπεται να την υποβιβάσω σε επίπεδο καφενείου – ή καφετέριας αν θέλετε.

Οι μέρες όμως που διανύουμε απαιτούν μία μεγαλύτερη εμβάθυνση στην πολιτική.  Σίγουρα δεν είμαι ο καλύτερος για τον σκοπό αυτό, καθώς οι πολιτικές-ιστορικές γνώσεις μου είναι σαφώς περιορισμένες.  Από την άλλη όμως θεωρώ τον εαυτό μου ένα σκεπτόμενο και μη πολωμένο πολιτικά άτομο γεγονός που σε συνδυασμό με όλους αυτούς τους «βαμμένους» να προσπαθούν να πορώσουν και να αποπροσανατολίσουν, με αναγκάζουν να δώσω και εγώ το δικό μου σχόλιο επί των σημείων των ημερών μας.

Δεν μπορώ και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σας πω τι θα έπρεπε να έχετε διαλέξει ή τι θα πρέπει να διαλέξετε όταν ξανακληθούμε στις κάλπες – συντομότερα από ότι θα θέλαμε, όπως φαίνεται.  Μπορώ όμως να δώσω την δική μου άποψη ως προς το ποια λάθη διακρίνω στις πολιτικές επιλογές μας, μέσα από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα και τον απόηχό τους μία εβδομάδα μετά.  Θα προσπαθήσω να αποφύγω να κατονομάσω απευθείας κόμματα - αν και από τα συμφραζόμενα εύκολα βγαίνουν συμπεράσματα ελπίζω.  Αν σε κάποιο σημείο διαφανεί μία προτίμησή μου προς κάποια κατεύθυνση, αγνοήστε την και συνεχίστε την ανάγνωση παρακάτω.

Καταρχάς ήλπιζα ότι θα είχε πλέον εντυπωθεί σε όλους τους Έλληνες ότι οι γνωστές δύο παρατάξεις που έχουν κατακρεουργήσει και λεηλατήσει αυτόν τον τόπο, θα εξοβελίζονταν άμεσα από τις επιλογές μας.  Επιχειρηματολογία προς αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί το σύνολο του έργου τους τις τελευταίες δεκαετίες, με τα πλείστα όσα αποτελέσματα στις πλάτες μας.  Παρόλα αυτά, φάνηκε μία ιδιαίτερα μεγάλη προσκόλληση προς αυτές, η οποία σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει με το γενικότερο κλίμα της εποχής.  Αν το κοιτάξει κανείς βέβαια δημογραφικάκαμμπος ΠΑρειγ και κυρίως ηλικιακά, τότε τα πράγματα αρχίζουν και εξηγούνται, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθούμε στο τι έπρεπε να κάνουμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες την ημέρα των εκλογών.  Μακράν πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ακόμα αποτελούν επιλογή και για νέους, αλλά αυτό εμπίπτει στην κατηγορία των άκριτων και άβουλων «βαμμένων», πολωμένων και πορωμένων ατόμων συνήθως – να’ναι καλά οι φοιτητικές παρατάξεις που τους θρέφουν.

Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι και η επιλογή ακραίων κομμάτων.  Πώς γίνεται σε ένα τόπο όπως ο δικός μας, να υπάρχουν άνθρωποι και ειδικά νέοι άνθρωποι που η βούλησή τους τούς κατευθύνει να ψηφίσουν παράταξη της άκρας δεξιάς με σαφής ναζιστικές πρακτικές και φασιστικές δράσεις.  Δεν μπορεί να μη σε ξεγελάει το προεκλογικό κόλπο του φ-χ-ψ που σου τάζει λαγούς με πετραχήλια και να δέχεσαι ως ειλικρινές ενδιαφέρον το ότι σε παίρνουν από το χέρι για να σε πάνε «άτα» ή ότι σφάζουν (μεταναστευμένα) παλικαριά στην ποδιά σου.  Αλλά το μυστικό είναι στη «βούληση» καθώς δεν είναι αυτή που έστρεψε τον κόσμο αυτό στην επιλογή αυτή, αλλά μάλλον η έλλειψή της μα και η αδιαφορία για αναζήτηση εναλλακτικών.  Δεν είναι τυχαίο το νοητικό και γενικό επίπεδο των περισσοτέρων οπαδών της παράταξης αυτής, χωρίς να αγνοούμε ότι υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των απλά πορωμένων όπως και με τόσα άλλα κόμματα ή της θυμωμένης ψήφου – ενός ακόμα τεράστιου λάθους.  Ας σοβαρευτούμε όμως: μέσω των εκλογών αναζητείται σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης και όχι εθνικιστικά-πατριωτικά Viagra ή στέρφα και απερίσκεπτη τιμωρία του παρελθόντος.

Εκτός από την άκρα δεξιά, υπάρχει βέβαια και η άκρα αριστερά.  Για πρώτη φορά ομολογουμένως οι μλ-δες συνενωθήκαν.  Ποτέ δεν καταλάβαινα τι είχαν να χωρίσουν αλλά θα τους αναγνωρίσω ότι έστω τώρα αποφάσισαν να ενωθούν.  Μα και πάλι, το σύνολο της καθαυτής άκρας ή πιο σωστά «κομμουνιστικής» αριστεράς, παραμένει ένα συνονθύλευμα θραυσμάτων χωρίς καμία επαφή με το σήμερα, χωρίς καν την ευσυνειδησία της αυτό-αμφισβήτησης.  Εξουσιολάγνοι μα και φοβικοί της εξουσίας, αδυνατούν να αποκολληθούν από τον εγωισμό τους και την παγιωμένη τακτική τους ως και ορολογία, βαδίζοντας ένα πρακτικά εξίσου με τους ανωτέρω φασιστικό δρόμο, στο όνομα μίας «γραμμής».

Έχοντας λοιπόν βγάλει από τη μέση τα σίγουρα λάθη του παρελθόντος αλλά και τις χωρίς βούληση προτάσεις των άκρων, μας μένει ένα τεράστιο χάος στη μέση.  Εκεί το μεγάλο λάθος ήταν ότι δόθηκαν πολλές επιλογές.  Σε ένα λαό που έχει μάθει να φυγοπονεί στην εκλογική διαδικασία και να μην εμβαθύνει, τότε το μεγαλύτερο λάθος είναι να του δώσεις τόσο πολλές επιλογές.  Και να ήταν επιλογές με ουσία, να πω εντάξει.  Το κακό είναι ότι υπάρχει μία μεγάλη ομάδα κομμάτων χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης, με μόνο σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο - είτε εκούσια είτε ακούσια.  Αποτέλεσμα αυτού είναι ένα και μοναδικό: η τυχαία ή καλύτερα τυχάρπαστη επιλογή ψήφου ή ακόμα και η πλήρης αδιαφορία.  Κάτι πέφτει στα αυτιά μας από δω κι από εκεί, αυτό το ονομάζουμε μέσα μας πολιτική ενημέρωση και επιλέγουμε βάσει αυτού, σίγουροι ότι κάναμε το καθήκον μας.

Αυτό δεν είναι πολιτική ενημέρωση.  Όπως και η άκριτη πορωμένη και πολωμένη τακτική, είναι πολιτική αποχαύνωση.  Πόσους και πόσους «αγανακτισμένους» δεν είδα να μιλάνε για το νέο κόμμα πολιτών, με πολίτες και όχι πολιτικούς.  Πρώτον: άπαξ και καταθέσεις αίτημα δημιουργίας κόμματος και ειδικά αν κατεβάσεις ψηφοδέλτιο στην εκλογική διαδικασία, τότε είσαι πολιτικός.  Δεύτερον: πόσοι από αυτούς που αποφάσισαν να το διαλέξουν, διάβασαν στις θέσεις του κόμματος αυτού τις ξεκάθαρες καπιταλιστικές, αντεργατικές ως και φασιστικές του τάσεις;  Ή μήπως το ίδιο δεν έγινε και με το πάλαι ποτέ κόμμα των φιλελευθέρων;  Πολλοί το εκθείασαν, αλλά πόσοι κάθισαν να δουν την βασική του θέση για ελεύθερη αγορά εργασίας, με κατάργηση ωραρίων και άλλες αντεργατικές προτάσεις, στο όνομα μία ανάπτυξης που δεν θα έρθει ποτέ και αν έρθει με αυτούς τους όρους, ως συνήθως θα είναι υπέρ των εργοδοτών.

 

Έχουμε βέβαια και απίστευτα παραδείγματα καπηλείας ονομάτων.  Κόμμα δεξιών έως άκρων δεξιών πεποιθήσεων στο όνομα της Εθνικής Αντίστασης - πόσοι παλαίμαχοι αριστεροί δεν θα έπεσαν σε αυτή τη «σαβούρα»…  Κόμμα στο όνομα του Τρικούπη ή ακόμα και χυδαίες προτάσεις για ελεύθερη διάθεση οικοπέδων και εκκαθάριση χρεών – ναι, υπήρξε κόμμα που έβαλε ακριβώς αυτά στο όνομά του, αν και ευτυχώς δεν έγινε δεκτό στην εκλογική αναμέτρηση φέτος.  Αλλά με αυτά τα παραδείγματα, νομίζω ότι είναι ανάξια λόγου και περαιτέρω ενασχόλησης.

Η ουσία είναι ότι όλα αυτά τα λάθη είναι εύκολο να αποφευχθούν.  Απλά χρειάζεται μελέτη εις βάθους και συνολική.  Δεν αρκεί να σκεφτείς πιο κόμμα σε ελκύει και να διαβάσεις μόνο για αυτό.  Πρέπει να μάθεις για όλους.  Να έχεις επιχειρήματα μέσα σου και για την επιλογή αλλά και για την απόρριψη.  Μόνο τότε έχεις εμπεριστατωμένη πολιτική ενημέρωση και μπορείς να έχεις συνειδητή και καθαρή κρίση.

Και το θέμα είναι ότι δεν είναι δύσκολο.  Μία βόλτα από τα άπειρα εκλογικά κέντρα για απευθείας ενημέρωση συχνά αρκεί.  Και μην ξεχνάμε, ειδικά για τους νέους - σχεδόν κάθε οικογένεια έχει κι από ένα - ότι το διαδίκτυο είναι μία μεγάλη πηγή πληροφορίας, αρκεί να την χρησιμοποιούμε σωστά.  Όλα σχεδόν τα κόμματα έχουν τα δικά τους site και εκθέτουν τις θέσεις και τις απόψεις τους.  Δεν είναι δύσκολο να τα βρεις.  Και εμείς από εδώ είχαμε κάνει μία αρκετά καλή τέτοια λίστα (βλ. εκλογές 2012).

Από εκεί και πέρα χρειάζεται χρόνος και κριτική σκέψη.  Για τον χρόνο, σίγουρα είναι πολύτιμος και σε κανένα δεν περισσεύει.  Αλλά νομίζω ότι εδώ δεν μιλάμε για ανάγκη περίσσειας αλλά για μία σαφή προτεραιότητα.  Οπότε θέμα διαθεσιμότητας χρόνου δεν υπάρχει.  Σε ότι αφορά στην κριτική σκέψη, ε, εκεί ας βάλουμε όλοι κάτω το μυαλουδάκι μας να σκεφτούμε και να καταλάβουμε.  Γιατί, πχ δεν μπορώ να δεχτώ κανένα σκεπτόμενο άτομο που θα μου πει ότι δεν είχε καταλάβει πως μία συγκεκριμένη κέντρο-αριστερή παράταξη δεν θα ήταν δεκτική σε συμμαχία με τα γνωστά δύο λάθη του παρελθόντος - άλλο αν την τελευταία στιγμή την τράβηξε πίσω.  Είναι απλά θέμα διάθεσης να ασχοληθούμε και να θέσουμε τα πάντα σε κριτική σκέψη.  Τα πάντα…

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για φυγοπονία ούτε για ανεύθυνες αποφάσεις.  Οι δικαιολογίες είναι περιττές και σίγουρα απαράδεκτες.  Και βέβαια καιρός να βγούμε από το χρόνιο καβούκι των παγιωμένων άκριτων αντιλήψεων και να αναζητήσουμε νέες βάσεις και νέες αξίες.  Μία κάποια αρχή έγινε.  Σε λίγο καιρό θα κληθούμε να δώσουμε τη συνέχεια.  Ας είμαστε έτοιμοι...