Γράφει ο Mike Psycho_Wolf
Συνήθως, όταν τολμώ να ξεστομίσω τις τέσσερεις αυτές λέξεις, απευθείας εισπράττω μία ωραιότατη και ζουμερή κλωτσιά, σφαλιάρα κτλ ή στην καλύτερη ένα πανέμορφο λεκτικό «λούσιμο» διανθισμένο με τις πλέον εμπνευσμένες ύβρεις του πλουσιότατου ελληνικού λεξιλογίου. Είτε από την σύντροφό μου είτε από οποιονδήποτε δικό μου βρίσκεται κοντά μου η αντίδραση είναι σταθερά η ίδια. Κι όμως είναι μία πολύ αγαπημένη μου έκφραση εδώ και αρκετό καιρό. Την χαρακτηρίζουν απαισιόδοξη, αν και θεωρώ εαυτόν αρκετά αισιόδοξο. Έτσι αποφάσισα να εμβαθύνω λίγο στη φράση αυτή, θέλοντας έτσι να δώσω μία απάντηση στους επικριτές της, λύνοντας έτσι όμως και την λακωνικότητά της.
Καταρχάς, καθ’εαυτή μάλλον αισιόδοξη είναι εγγενώς, δεδομένου ότι χαρακτηρίζεται από την αυταπόδεικτη αλήθεια της παροδικότητας των προβλημάτων που συνοδεύουν την ύπαρξή μας. Ομολογουμένως βέβαια, φέρνει και ένα αναπόφευκτο συνειρμό στο πεπερασμένο της ζωής μας, αλλά δεν νομίζω να αποκάλυψα δα σε κάποιο παιδάκι ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης…
Από την άλλη, ένα εύλογο ερώτημα είναι: «μα καλά, η ύπαρξή μας μόνο προβλήματα έχει;». Σαφώς και όχι, αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 2010 ζούμε. Ξέρουμε καλά ότι φορτωθήκαμε προβλήματα για μια ζωή, οπότε καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν θα κρατήσουν και για πάντα…
Μία από τις χειρότερες σκέψεις που φέρνει η πραγματικότητα που βιώνουμε, είναι ότι τα προβλήματά μας δεν θα έχουν τελειωμό. Ότι η ζωή που μας περιμένει (κυρίως εμάς της «κραταιάς δυνατής γενιάς» των 30 και κάτι) θα είναι γεμάτη δυσκολίες και μόνο. Η σκέψη ότι δεν υπάρχει ελπίδα…
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η αισιοδοξία της φράσης αυτής αλλά: όποτε μπαίνει στο μυαλό η αυτοκαταστροφική ιδέα ότι στη ζωή που μας περιμένει δεν έχει θέση η ελπίδα, τότε καλό είναι να θυμόμαστε ότι θα περάσει. Αυτό και τίποτα άλλο. Ουδεμία επέκταση ή πρόταση δεν έχει σε αυτοχειρία, η οποία άλλωστε είναι και η εύκολη λύση. Γιατί να επισπεύσουμε κάτι που θα έρθει από μόνο του;
Τι μας μένει όμως να κάνουμε στο ενδιάμεσο; Μα τι άλλο από το να το διασκεδάσουμε, θυμίζοντας στον εαυτό μας ότι: Ζωή είναι, θα περάσει!!!
ΥΓ: Κύρια ακούσια πηγή έμπνευσης για την φράση αυτή, πρέπει μάλλον να είναι το γεγονός ότι στα παρελθόν είχα ακούσει για την φράση «Και αυτό θα περάσει». Άλλοι την έχουν δει πάνω από το κρεβάτι του παππού ή της γιαγιάς, σε ένα κάδρο και με την οποία ξεπέρασαν Κατοχή, Εμφύλιο, Μικρασιατικό κτλ συχνά ανορθόγραφο και δια χειρός Μποστ. Άλλοι σε μύθους και δοξασίες τοπικές αλλά και μακρινές. Άλλοι πάλι ως τραγούδι του Τσιτσάνη. Σημασία άλλωστε δεν έχει. Πλέον είναι κτήμα του κόσμου και λαϊκή θυμοσοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου